O tempo

Cando falamos de tempo, en realidade estamos falando dunha memorización de momentos. O pasado son recordos, e o futuro unha ilusión. No Universo coñecido só existe o momento presente, o instante actual, só existe "agora". A nosa visión da realidade acaba dependendo:

•  Da memorización dos datos sensibles que imos recibindo ao longo da vida
•  Dos datos rexistrados sobre o que ten acontecido no mundo.

A partir de toda esta información sobre o mundo imos construindo un modelo mental. Nese modelo da realidade hai un pasado, un presente e un posible futuro, pero na realidade en sí mesma só hai un eterno "agora".

Ordeamos tódolos acontecementos, interpretamos feitos, buscamos causas...e acabamos tomando decisións baseándonos no noso modelo mental da realidade. Ese "modelo mental" creo que é realmente o que se vai pesando para conseguila supervivencia como individuo e como grupo.

Tal vez por iso sexamos tan maleables en todo o relativo ao tempo e a consciencia. Tódolos gobernos, e algúns grupos ideóloxicos, en maior ou menor medida, tentaron e tentan meter man no control dos datos sobre os acontecementos pasados, controlando a información que se transmite a cada individuo.

Que fráxil parece o coñecemento baseado nunha realidade instantánea, todo parece quedar na fiabilidade dos datos que todos manexamos. Sen datos reais, constuir un futuro, un mundo máis xusto e habitable, creo que vai ser imposible.

Negar ou descoñecer como funciona a realidade pareceme desastroso. Do mesmo xeito que sacamos a man do lume, ou nos apartamos cando se precipita cara a nós un coche, deberiamos buscar modelos que se acheguen ao comportamento real do mundo. Seguir instalados no pensamento "máxico" non parece ser unha boa base para construir un futuro.

Por iso creo que a base da busqueda da verdade é o "desexo de supervivencia", e ainda máis, creo que o sentido da realidade na mente ten que ver coas "ganas de vivir", co desexo de perdurar, si eso non está, é inútil esperar que apareza nada aproximado á verdade.

Sempre que haxa unha actitude honrada cara a "verdade", sempre que non se impoña unha visión deformada do mundo para defender un modelo que non soporte o escrutinio da razón, iremos dando pasiños cara adiante, ou como mínimo teremos a posibilidade de escoller o mellor camiño.

A búsqueda da verdade parece estar no código xenético dos seres vivos, e a suma de cada individuo parece contar.