Que cansado estou dese camiñar levando unha pesada carga, unha carga cuasi imposible, camiñar contra a gravidade, contra o vento que sopra forte contra a túa face, camiñar coas túas feridas sen pechar, a veces paso por un claro morno con sol e calma, un claro onde a carga se fai liviana, case unha tontería, onde se fai ridicula a seriedade, todo se fai fácil, nada temos, nada é noso, todo é un gran regalo, inútil, e innecesario, pero tamén maravilloso, un regalo que hai que aprender a ver.
Ningún comentario:
Publicar un comentario