Definición: Argumento falso que se emprega para confundir, convencer, dominar ou non cambiar de posición.
Vou tentar facer un resume das máis significativas, pero indico abaixo unha páxina moi completa sobre o tema.
1) Apelar a unha autoridade. Esta foi empregada hai poucos dias polo Telediario da 1ª RTVE, cando comentaron que "ir a Igrexa a rezar era moi beneficioso para os parados segundo indicaban os sicólogos". Por unha banda hai un interese agachado de alguén preto do goberno que quere que a xente volte a igrexa, e pola outra apoianse nunha autoridade con prestixio para falar de estados anímicos "os sicólogos". Neste caso para máis inri nin se definiu asociación, colexio profesional que o suscribe, escola ou grupo de expertos, sinxelamente é algo inventado para un fin.
Na tertulida de viaV o sicólogo Manuel Fdez Blanco comentou axiña despois de escoitala noticia "non no meu nome", posteriormente saíu un desmentido do "colexio de sicólogos" negando tal afirmación, pero o obxectivo xa estaba conseguido, xa se inoculou o "virus" na mente de millóns de persoas.
Non sería mala solución que a base da pirámide en termos monetarios conseguira algo de equidade rezando tódolos días aos emperadores financieiros, pero a Historia dinos que nada diso acontece, só o poder, é dicir, (a ameaza cun dano ou unha perda), fai movelas posicións.
Non sería mala solución que a base da pirámide en termos monetarios conseguira algo de equidade rezando tódolos días aos emperadores financieiros, pero a Historia dinos que nada diso acontece, só o poder, é dicir, (a ameaza cun dano ou unha perda), fai movelas posicións.
2) Apelar á autoridade anónima. Isto é da mesta natureza que o rumor, "alguén dixo que...", "un estudo afirma que...", sen facer referencia ao autor, ou a obra, ou a orixe de tal traballo de investigación.
3) Apelar á "práctica común". Nesta terra levabase motio aproveitar ata o derradeiro vago que quedaba na viña, e colleitalos antes de que chegaran á súa máxima madurez non vaia ser que chovera. Eu discutín algo cunha persoa, que non ven ao caso, "mira que en Francia, e na Rioja non se fai así, escollen os mellores cangallos e deixanos madurar ben para que o viño colla alcool". A resposta era sempre "Non, aquí é practica común facelo así". Por sorte para mín, que o bebía a cotío, co tempo foi cambiando, iso sí, a base de facer viño augado e perdela colleita co paso dos meses.
4) Apelar á ignorancia de si mesmo. Estas falacias son do tipo "a min ninguén me demostrou que baterlle a un neno sexa malo, polo tanto unha zurra de cando en vez non lle ven mal". A personaxe coloca a carga da proba nos demais, os demais son os que teñen que demostrarlle, os libros teñen que abrirse e avantar en col del e moverllelos miolos para que entenda de maneira obxectiva a verdade ou falsidade da súa tese.
5) Apelar á incredulidade. Como exemplo ocorreseme unha que ten relación coa manada, "un corpo son millóns de átomos perfectamente organizadas, non pode ser que non haxa un deseñador que os organizou". O falante trata de mostrar unha realidade de tal impacto e complexidade que agache calquera posible discusión sobre a xénese de tal fenómeno.
6) Apelar ao diñeiro. Esta é moi do noso tempo (tanto tes tanto vales), basease de darlle a unha persoa con moitos cartos a presunción de veracidade, ou a un obxecto moi caro a condición de bó. Do tipo "o multimillonario "melapela" dixo que hai que reducir salarios en Bangladesh para mellorala productividade", automaticamente a súa opinión sae en medios de comunicación e a xente admite "si, ese pode falar, ese é alguén".
7) Apelar a unha crenza colectiva. En realidade esta é a base do poder, ideas compartidas por unha maioría da manada. Por exemplo "aquí todos cremos que María era virxe, agora ves ti de listo a inventarte teorias novas", o divertido "aquí" sería buscalos mecanismos, e a historia dos feitos reais, para conseguir que millóns de persoas se crean iso, sobre todo as propias mulleres... igual podíamos atopar sangue, suor, bágoas, torturas, sacrificios, propaganda, amor cándido, manada e poder, poder e poder.
8) Apelar á probabilidade. "Hai centos de exércitos con miles de mandos militares e políticos polo tanto debe haber vida intelixente neles". Non se pode afirmar que exista vida intelixente nos exércitos baseándose na idea da cantidade de individuos ao mando que hai neles, alomenos debería haber un caso onde se rexistrase cientificamente que aí había vida intelixente (libre).
9) Apelar á novidade. Isto máis que falacia é ata cómico, hai unha tendencia a admitir como todo o novo como mellor, máis valioso ou máis verdadeiro, segundo de que se este a falar. Así perante a antesala da guerra do Iraque dician (os interesados no sí a guerra): "a vella Europa xa non vale, nós (os USA) somos unha civilización nova e polo tanto temos razón".
Visto o visto, non había armas de destrución masiva, non se soluciona o problema enerxético, meteronse nun puzo económico do que lles está custando sair, crearon un desastre humanitario que non parará de sangrar perante décadas e van consolidar outro estado "islámico" que será unha bomba para o futuro da zona, e para as mulleres modernas que alí viven e que estarán tremendo polas súa vidas.
10) Apelar á tradición. Por exemplo, "Aquí é tradición despeñar un burro desde o campanario o un de abril, polo tanto non pode ter nada de malo". As tradicións débense peneirar, somos simios evolucionados, canto máis miramos atrás máis "salvaxe" é o comportamento que atopamos.
Ningún comentario:
Publicar un comentario