O que nos une

Durante moitos anos busquei algo que se puidera considerar "a resposta" as preguntas que me facía, pero o que atopei ata o día de hoxe é unha ventana aberta que non se pode pechar porque nos pode matala falla de aire.

O método científico aplicado ao cosmos levou ata o momento presente á mesma ignorancia sobre as preguntas fundamentais de sempre,  non se sabe moi ben que había antes de comezalo devenir temporal, non se sabe si o universo é finito ou infinito, non se sabe si é único ou multiple, non se sabe para qué estamos aquí despois de millóns de anos de evolución da vida e do cosmos.

Ese misterio do ser une a tódolos seres humanos. Cada individuo ten dereito a responderse a sí mesmo pero non ten dereito a impor algo indemostrable ao outro. Cando para impor unha verdade ameazase con algún tipo de dano, dificilmente pode ser unha resposta fiable.

Frecuentemente "as respostas" a estas preguntas son un motivo para a conquista, para o poder, para exercer un dominio, para establecer un control férreo sobre a mente dos demáis. Como dixeron moitos estrategas ao longo da historia, necesitamos unha "excusa" para iniciar esta conquista.

Esas preguntas non se poden respostar de maneira infantil, permitennos investigar, aprender máis de nos mesmos, ser tolerantes, comprender a nosa debilidade, a nosa vanidade e deixanos liberdade para construilo noso destino.

Creo que cada un pode responderse a sí mesmo o que queira, pero sendo consciente de que él o que pecha a ventana.

Desgrazadamente os iluminados seguen entrando por esa ventana ao corazón dos nenos, pechandoos con grosas cadeas que arrastraran penosamente durante toda a súa vida.