O coche

No mundo antes de ser o que é hoxe en día, con casas, cidades, edificios, carreteras, paises, parlamentos, especies en perigo de extinción, planetas, galaxias...non era nada. E cando digo "nada" refírome a que alomenos só era algo inferior ao volume dun átomo onde se concentraba toda a materia-enerxía que visualizamos no cosmos, e aínda hai físicos que van máis alá, máis atrás, pero pra qué?, hoxe só vou escribir unhas liñas sobre algo trivial, máis que non o parece.

Sabemos que todo o que existe no noso mundo ten algo de surrealista, tódolos nosos inventos, incluso nos mesmos temos algo "surrealista". Partes do noso cerebro son exactamente iguais ao cerebro que tiñamos hai un millón de anos, e parte do noso corpo son adaptacións realizadas pola "necesidade", ou pola "imaxinación" para sobrevivir.

Pero indo aos cacharros que inventamos nestes derradeiros 200 anos, o motor de combustión foi un "invento" que nos empuxou cara adiante na dispoñibilidade de máis tempo libre, máis liberdade de movemento e máis recursos para todos. Máis se nos subíramos a un globo i examinaramos dende o ceo o que está a provocar chegariamos á conclusión de que orixinou un gran "progreso" máis tamén unha aceleración na modificación e destrución dos recursos e do medio, convertindo a vida humana nun proceso biolóxico non-sustentábel. 

E isto é terríbel, porque "non-sustentábel" significa o seguinte: "si temos un canastro de grán para pasalo inverno e gastamos unha dose superior ao que podemos consumir nun día, e por enriba creamos un sistema onde o "señorito da casa" cómese él soíño 5 doses ao día, chegará un día no que todos pasaremos fame".  

Logo hai outro aspecto non menos curioso, que salienta como nos facemos os "despistados" cando algo é moi importante para nós aínda que sexa mortal de necesidade. Refírese ao contraste entre a lei contra o tabaco nos establecementos públicos, (sen dúbida agora que teño un fillo, un gran acerto, xa que hai familias enteiras nas cafeterías) coa vida na rúa. Esta lei evitanos tragar o fume tóxico dun pito, o cal está moi ben, pero levantámonos, saímos á rúa á pasear, e moreas de coches lanzan o seu veleno "canceríxeno" aos nosos pulmóns. E seguimos andando cos nosos fillos collidos da mán como se non fose nada. ¿non vos resulta curioso?

Por outra banda está a aberración enerxética que significa mover unha persoa de 80 kg, cun aparello que pesa 1500 kg como mínimo. Economicamente parece evidente que é bó, véndense coches, faise ferro, queimase moito combustible que precisou millóns de anos para facerse, construénse miles de km de carreteras que trocean o medio ambiente en cachos,  máis quereme parecer que estamos indo no mal camiño.

Arriba poño unhas fotos que baixei da Rede onde se pode ver do que son capaces os nosos inventos, creo que algún día verémolo como algo "incríbel" como cando se tiraban as "augas residuais" pola fiestra á rúa, ou se queimaban persoas acusadas de herexía na fogueira, ou os Tribunais Eclesiásticos ordeaban torturar unha persoa para sacarlle-la confesión que desexaban.