martes, 13 de decembro de 2011

Como Deuses.

O intocable xerarca que non ten que responder ante ninguén fai da súa vontade a vontade divina, e da súa necesidade algo absoluto.

Creo que todos nos, do mesmo xeito, ao vernos como "a especie superior", vemonos case como deuses fronte aos nosos irmáns xenétivos, podemos utilizalos, sacrificalos, maltratalos e usalos como nos praza.

Cando pomos en dúbida sela "cima indiscutible do Universo", e comezamos a pensar na posibilidade de que outra especie, ou parte "desta" (cousa que pasa a miúdo) se sinta "superior" e nos use do mesmo xeito, como un "recurso", aproveitándose das nosas carencias, como un consumible para a súa vanidade, ou para a súa omnipotencia, comezamos a decatarnos do violenta que é a nosa actitude.

Porse na pel dos outros é moi san para velo que estamos facendo, ou permitindo facer en moitos casos. É dificil facer cadrar conceptos como humanidade, empatía, ou persoa coa visión de outros grandes mamíferos enxaulados e medio tolos nos zoos das cidades, e non falemos xa do sacrificio de touros nas prazas públicas para diversión do personal, sen dúbida un espectáculo moi pedagóxico para os nenos.

Cousas como estas reflexan o longo camiño que nos queda. Si non somos capaces de controlalo poder que temos sobre outros seres moi achegados xeneticamente, como imos ser quen de conseguilo control da enerxía nuclear, o cambio climático, a destrucción de recursos naturais ou o reparto da riqueza.


Ningún comentario:

Publicar un comentario