Unha das razóns de sentido común para que o ensaio sexa incorrecto é que o neutrino ten algo de masa, e o fotón non ten ningunha masa, polo que a resistencia inercial ao cambio de velocidade deste último é nula.
A teoría da relatividade acheganos a unha visión do tempo relativa, segundo afirman os divulgadores científicos. Unha persoa voando preto da velocidade da luz vería pasar unhas poucas horas, e outra sobre a Terra, poñamos por caso, vería pasar días ou incluso anos.
Visto isto, parecería que para un viaxe preto da velocidade da luz habería colas kilométricas de millonarios dispostos a conseguir o soño que os convertiría en divinos, a inmortalidade.
Pois non lles iría moi ben, creo eu. Viaxarían ao futuro iso sí, pero na viaxe únicamente terían vivencias moi limitadas no tempo (vivencias de unhas poucas horas) e posiblemente o único que chegara foran as súas partículas subatómicas.
Que o tempo sexa relativo implica que nunha nave onde só pasen unhas horas só teras vivencias de unhas horas, tomarte un bocadillo e ver unha película. Chegaras novo ao destino pero en realidade teras unha experiencia de unhas horas. O que quedou na Terra, será máis vello, pero viviu experiencias propias dun ano (a vida cotián, naceu un fillo, creceu e xa fala, etc...).
En resume a vida humana está composta de vivencias, que non aumentan si nos imos nunha nave espacial a visitar Plutón preto da velocidade da luz. Ainda que sí, poderíamos vivila experiencia de viaxar ao futuro e vivir o que nos quede de vida nese novo tempo.
Non poderiamos voltar ao pasado, os nosos seres queridos ao mellor xa non estarían, e o mundo que coñeciamos seria diferente.
Ningún comentario:
Publicar un comentario