20N

A democracia esta presa polo capital. Organismos puramente económicos toman decisións políticas, quitan dereitos i envian as conquistas centenarias dos máis humildes ao lixo, cambian unha Constitución ata o de agora intocable, e comezan a tocala música do "tanto tes tanto eres".

Sen dúbida algunha iremos cara aos Estados Unidos de Europa, e os Bancos e as Grandes Corporacións xa van preparando a constitución. 

Hai principios básicos para mín nunha sociedade que pretenda ser algo máis que unha granxa de consumidores, ou unha fábrica de autómatas:

• Todo neno ten dereito a unha educación aberta, gratuita e de calidade, independentemente do diñeiro que posúan seus pais. Os feixistas que tratan de privatizalo coñecemento son os mesmos que queimaron aos que tentaban abrilas fiestras da nosa mente.

• Toda persoa aínda que non teña diñeiro ten dereito a ser atendida pola Sanidade Pública con toda a calidade posible nese intre (non vale combatelo cancro con aspirinas, e dicir "iso é todo o que podíamos facer"). Os grandes investigadores non traballaron para curalos ricos, senon para darlle a toda persoa a posibilidade dunha vida mellor.

Si estas dúas columnas centrais non se respeitan, e se reduce todo a "si tes diñeiro estudias", e "si tes diñeiro eres curado",  iremos cara a :

• Facer unha élite ou clase con diñeiro que podera formalos seus fillos e manterse nun "estatus" dominante xeración tras xeración.

• Darlle as empresas un poder absoluto sobre o destino das personas, e dos seus fillos, simplemente polo feito de controlalos seus ingresos.

• Como estas empresas van pertencer á clase con diñeiro e formación, o ciclo estará pechado, iremos cara unha sociedade pirámidal e aparentemente libre pero co "destino" xa establecido por nacemento.

"La Derecha Nacionalcatólica" ten claro este obxectivo, e "La Izquierda Centrada" aceptou un "marco de traballo" baseado na Globalización Económica sen ter en conta ningún valor humano, máis ben unha conversión de tódolos valores á diñeiro, quedando atrapada en traxes de seda, pisos de luxo, iates, e un discurso simplón nos días anteriores as eleccións.

Si se abandonan os dereitos básicos das persoas por enriba do diñeiro camiñamos cara a recuperación das sociedades do pasado.

Como se di pola miña terra "a vaca co vicio dá co corno no cú".

O que nos une

Durante moitos anos busquei algo que se puidera considerar "a resposta" as preguntas que me facía, pero o que atopei ata o día de hoxe é unha ventana aberta que non se pode pechar porque nos pode matala falla de aire.

O método científico aplicado ao cosmos levou ata o momento presente á mesma ignorancia sobre as preguntas fundamentais de sempre,  non se sabe moi ben que había antes de comezalo devenir temporal, non se sabe si o universo é finito ou infinito, non se sabe si é único ou multiple, non se sabe para qué estamos aquí despois de millóns de anos de evolución da vida e do cosmos.

Ese misterio do ser une a tódolos seres humanos. Cada individuo ten dereito a responderse a sí mesmo pero non ten dereito a impor algo indemostrable ao outro. Cando para impor unha verdade ameazase con algún tipo de dano, dificilmente pode ser unha resposta fiable.

Frecuentemente "as respostas" a estas preguntas son un motivo para a conquista, para o poder, para exercer un dominio, para establecer un control férreo sobre a mente dos demáis. Como dixeron moitos estrategas ao longo da historia, necesitamos unha "excusa" para iniciar esta conquista.

Esas preguntas non se poden respostar de maneira infantil, permitennos investigar, aprender máis de nos mesmos, ser tolerantes, comprender a nosa debilidade, a nosa vanidade e deixanos liberdade para construilo noso destino.

Creo que cada un pode responderse a sí mesmo o que queira, pero sendo consciente de que él o que pecha a ventana.

Desgrazadamente os iluminados seguen entrando por esa ventana ao corazón dos nenos, pechandoos con grosas cadeas que arrastraran penosamente durante toda a súa vida.

Eses vellos deuses que queren voltar.

Creamos deuses á nosa imaxe e semellanza, hoxe en día ainda hai moitas persoas que cren no deus xusticieiro e vengativo do antigo testamento, persoas que soen acabar topando un "pecado", ou unha "diferencia" pola que crucificar aos demáis ou a sí mesmos.

Estes grupos queren colocalo seu deus vengativo nas Escolas, no Parlamento e na Xustiza, e converter en "absoluta" a súa fantasia.

Non se sabe si existe deus, de existir non se sabe como é, non se sabe o que pensa, non se sabe o que quere, o que responde a isto respóndese a si mesmo.

Cada un é moi libre de responderse a a si mesmo como queira, cun sistema sadomasoquista se o desexa, pero non ten ningún dereito a imporllo aos demais.

A nosa capacidade de asombro, o misterio do descoñecido, esa dificultade insalvable de non sabelo todo, está no máis profundo da nosa existencia, ogalla que non permitamos que sexa arrasado de novo pola "barbarie" das antigas cadeas.