Neste Real Estado adicamonos ao ladrillo, ao sol, e aos coches. No seu tempo escravizaronse pobos americanos, e incluso ibéricos, pero xa non se leva.
Facemos coches para distintos fabricantes porque no seu día saíamos baratos, agora xa hai quen pon o listón máis baixo.
Arrasamos os pequenos pobos costeiros para facer residencias, hoteis e divertimentos para os turistas.
Facemos vivendas para nos mesmos. ¿Cómo as pagamos? Endeudándonos. Fixemos tantas que pode vivir aquí media Europa.
Metémonos nun bucle pechado escapando de ser pobres, endeudarse para construir, construir para dar traballo, e traballar para pagalas deudas. A termodinámica ten un principio básico, non se pode sacar enerxía da nada, a enerxía só pode transformarse ou repartirse.
Pregúntome ¿qué carallo imos por no capítulo adicado a "ladrillo"?
Aceptaremos felizamente a teoría de que hai que someter á meirande parte da poboación á cuasi-escravitude para que uns poucos vivan o soño do triunfador?
Si non se aposta pola vía tecnolóxica, polo desenrolo das enerxías renovábeis, polo impulso do pequeno comercio, polos produtos propios en tódolos ámbitos, por crear unha industria propia que constrúa moitos dos trebellos que importamos, por construir unha vida sostible, polo reparto da xornada traballo, pola conciliación da vida familiar e laboral, pola racionalización dos medios de transporte...non creo que se poida sair deste círculo vicioso.
Ningún comentario:
Publicar un comentario