Corría o ano 2002 (pasaron 10 anos) e andaba buscando piso para mercar. A constructora fixera a financiación con Caixanova (o actual No-Caga-Banco) e alá me fun a unha entrevista co director da sucursal en Mondariz. A conversa é como miles que se fixeron para estes casos, pero agacha a mentalidade que lle imprimiron a este home para a realización do seu traballo. Díxome unha das veces "...pides 11 millones solamente, la gente pide 16, o 20, y aprovechan para comprarse un coche y amueblar...". Ao que eu, amedrentado diante dunha débeda de ese importe a 30 anos, (!trinta anos! daquela, cando estivera acabando tería 60 anos, cantos cambios haberá na miña vida?, e seguiría pagando a estes señores), dixenlle: "pero si hai unha crise, si suben os intereses sen control, cómo vou pagar?", e díxome o home case sorrindo pola miña "inocencia", "pero hombre como va a pasar eso no vés que el pais se iría a la ruína, y el Estado quebraría"....
O mercado que se autorregula, ese é o gran mito da economía de libremercado, todo mentira, a especulación, a mentira e a trampa impóñense de novo. Hoxe estamos como estamos...e os responsables do control do sistema dín non saber nada, namentras se pasean nas súas limusinas sabéndose "máis listos" que os demáis, máis "raposos" que os demáis.
Levannos e deixamonos levar ao capitalismo extremo. A factura para nós e os nosos fillos será moi alta, e canto máis pasivos sexamos máis alta será. Primeiro convencerannos de tela culpa, (acusarannos de ser todos responsábeis da débeda), logo ofrecerannos o sacrificio como camiño de expiación, irannos caíndo enriba cadeas. A excravitude é o sistema máis barato, xa o dín por ahí os ananos: "mira para los chinos como trabajan, 20 horas y sin cobrar casi nada, mucho tenemos que aprender de ellos...".
(A foto é do toro de carga de Wall Street, símbolo do
optimismo financieiro).
Ningún comentario:
Publicar un comentario