o modelo creacionista

O modelo creacionista parece simplificalas cousas para moita xente "Deus creou o mundo e punto". Esa simplificación Bíblica deixanos ante outra aínda peor ¿quén é El?. A vontade inexcrutable dese creador do mundo ten un baleiro nun punto central, "o mundo non é perfecto". Ante nenos que nacen con enfermidades incurábeis, ante a morte, ante a inxustiza, ante a dor, acaban decindo "son designios inexcrutábeis" ou aínda cousas peores.

Os creacionistas necesitan porlle rostro ao seu creador, e buscar causas, e xustiza, como todo ser humano. E acaban respondendo coa "culpa". A "culpa" de outros provoca o mal do "nacido", logo están recoñecendo que non somos "libres", xa vimos ao mundo con dor para pagalo "mal" de outros, é unha visión sádica i exclavista.

Ante a inxustiza ou a violencia, din que os homes somos "malos", pero quen é logo o responsable do "mal", ¿non é o creador?. Acaban aceptando o martirio na Terra como necesario para conseguila salvación eterna que nos ofrece o creador. O creacionistas acharon o destino de todo ser humano, "demostrala nosa bondade diante do castigador universal".

Con algúns toques de efecto por aquí e por alá, conséguen un modelo sado-masoquista cuasi-perfecto, castrando a liberdade e a alegría de construir unha vida, un camiño, individual ou colectivo. Logo ¿para qué usar este modelo? ¿por qué non vernos como somos?¿Non conseguiremos máis unión véndonos todos como "humanos" e non como os nenos privilexiados de Alguén?.

Do que somos sai todo, a necesidade de construir pontes, de chegar a acordos, de crear algo parecido á xusticia, de solidaridade co golpes do azar............todo o que hai sae do noso ser e do que nos falta.

Da falla dun destino escrito, sae o "desexo" de construir un...si lle damos escrito todo o que ten que facer unha persoa ao longo da súa vida, non é que a estemos matando, se non que estamos impedindo que apareza outra persoa no mundo.

Crer unha "verdade absoluta" escrita nun libro dos nosos tatarabós, sirve para facer "grupo humano diferenciado", para soñar coa "victoria" diante dos "infieis", para soñar co aplauso do noso "señor", pero castra a pequena e o mesmo tempo grande liberdade que temos, construi-lo propio destino.